De route naar geluk
Het moge duidelijk zijn dat Afghanistan niet de beste vakantiebestemming is sinds het vertrek van de Amerikanen uit het land, en er zijn nog meer prachtige bestemmingen van dezelfde categorie. Veel mensen daar kiezen dan ook voor de route naar geluk om te proberen een beter leven te krijgen. Prachtig idee, maar de uitwerking laat te wensen over als ze er achter komen dat ze helemaal niet in het beloofde land komen. In het AD werden diverse vluchtelingen geïnterviewd.
Ze zeiden dat het makkelijk zou zijn, maar het voelde als de hel.
Snap ik prima. Je wordt verleid met het beloofde land en kan er naar toe in ruil voor al je geld. Althans, dat geldt voor velen van hen. Loekasjenko zet z’n grenzen voor vluchtelingen wagenwijd open en stuurt ze vervolgens naar Europa, waar ze op tegenstand stuiten. Gelukszoekers die er achter komen dat de propaganda in hun eigen land niet klopt, het beloofde land wat ze illegaal proberen binnen te komen houdt de deur dicht en terugkeer is soms ook onmogelijk. Ze zijn een wapen geworden in de strijd tussen ‘de laatste dictator van Europa’ en Europa zelf.
Als al die hoog opgeleide doctoren, wetenschappers, geleerden en overig gespuis nou de legale route zouden gebruiken hoeven ze niet wekenlang door de bossen te zwerven waar ze als speelbal heen en weer getrapt worden door veiligheidsdiensten aan beide zijden van de grens. Beter nog: opvangen in hun eigen regio en pas ná goedkeuring naar Europa laten komen. Niks open grenzen beleid, eerst inburgeren terwijl ze nog daar zitten. Dan hebben we ook geen onmenselijke omstandigheden meer in Ter Apel en kunnen die criminelen preventief mooi daar blijven.
Als je jezelf overlevert aan smokkelaars die jou de grens over moeten krijgen ben je al niet goed bezig. Je komt illegaal de grens over, en denkt dan met open armen te worden ontvangen en alles krijgt wat je hartje begeert. De realiteit is anders, helemaal voor mensen die geen enkele kans maken op asiel en/of opvang. Er zijn ook nog landen die hun eigen burgers niet eens terug willen, zoals bijvoorbeeld Marokko. Iedereen die daar op het vliegtuig stapt en bijvoorbeeld in Ter Apel terecht komt, blijft daar zitten.
Misschien moeten we het wel aanpakken zoals Loekasjenko doet. Vliegtuig vol proppen met veiligelanders, naar het land vliegen waar ‘ze’ vandaan komen, er uit trappen, zoek het maar uit. Wedden dat ze dan uitwijken naar een ander beloofd land, en de propaganda de andere kant op slaat? Europa? Vergeet het maar.
